Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Αξιούμεν την Ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδαν…15 Ιανουαρίου 2012


Από το μπλόκ Αντίσταση Τώρα
«Να μας αξιώσει ο Θεός στη Μάνα μας να πάμεν,
τζιαι τρώμεν πέτρες των βουνών αν δεν έσιει να φάμεν»
Το ενωτικό δημοψήφισμα του ’50 ζει για να μας υπενθυμίζει πως δενθελήσαμε αρκετά την ΕΝΩΣΗ, δεν ήμασταν αρκετά έτοιμοι να φτάσουμε τοκάλλος της ΕΟΚΑ, του εθνομάρτυρα Κυπριανού, του ΝικόδημουΜυλωνά, του Αυξεντίου, του Γρίβα και του Μάτση. Για κάποιους το 95,7 % της 15ης Ιανουαρίου 1950 δεν ήταν αρκετό. Ας είναι. Έχουμε τον Καραολή και τον Λένα, τον Παλληκαρίδη και τον Γιάλλουρο. Μας αρκούν…

Ένα είναι το σίγουρο. Όσο και να χτυπιούνται οι ταγοί του τόπουδεν θαπάρουν ποτέ 95,7% σε οποιεσδήποτε εκλογές, σε οποιοδήποτε δημοψήφισμα. Γι’ αυτό και όλοι αυτοί είναι περαστικοί. Αργά ή γρήγορα θαπεθάνουν. Ποιος θα ξεχάσει όμως τους ήρωες, το αίμα που πότισε τον τόπο μόνο  για την αιώνια ιδέα; Ποιος θα θυμάται τον Χριστόφια σε 150 χρόνια; Ούτε τα δισέγγονα του. Το αιώνιο όμως «Την Ελλάδαν θέλομεν κι ας τρώγομεν πέτρες» θα ισχύει και θα ακούγεται για πάντα, ακόμα και μετά την Ένωση μετά της μητρός Ελλάδος.

Η Ένωση δεν θέλει λόγια βαριά. Δεν πρόκειται να αναλύσουμε γιατί είναι αναγκαίο να ολοκληρωθούμε εθνικά και πως θα γίνει. Οι καιροί ήταν πάνταδύσκολοι. Γι’ αυτό ο Αυξεντίου μας άφησε κληρονομιά το ΓΑΙΜΑΝ τουγια να πάρουμε εκείνη τη σταγόνα που έγραψε ο Μόντης και ναμπολιάσουμε το δικό μας, ο οποίος συνέχισε απορημένος αν θα πετάξουμε τον χάρακα και το αγαπημένο αναμνηστικό σκουφί του Γυμνασίου.

Παππού Μόντη, δεν θα σκίσουμε τα παλιά μας τετράδια που ‘ταν γεμάτα «ΕΝΩΣΗ». Ούτε θα πετάξουμε τα άλλα με τις ελληνικές σημαίες. Ο τόπος μας φωνάζει και ψάλλει για την Ένωση. Το αίμα των νεκρών μας είναι πιο βαρύ απ’ όλους που θέλουν να μας απομακρύνουν από τη μάνα μας. Και η ΕΝΩΣΗ (δυστυχώς για κάποιους) είναι γραμμένη με κόκκινα γράμματα…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου